kaller
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /kɑlɐ(r)/ (Etsbergs)
Woordherkomst en -opbouw
- Afgeleid van kalle (spreken).
Zelfstandig naamwoord
kaller m
Verbuiging
enkelvoud | meervoud | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
nominatief | kaller | challer | kellerke | chellerke | keller | cheller | kellerkes | chellerkes |
genitief | kallers | challers | kellerkes | chellerkes | keller | cheller | kellerkes | chellerkes |
locatief | kalleres | challeres | kallereske | challereske | kallerese | challerese | kallereskes | challereskes |
datief | kallere | challere | kellerke | chellerke | keller | cheller | kellerkes | chellerkes |
accusatief | kaller | challer | kellerke | chellerke | keller | cheller | kellerkes | chellerkes |
Afgeleide begrippen
Noors
Uitspraak
Woordafbreking
- kal·ler
Naar frequentie | 541 |
---|
Werkwoord
kaller
- tegenwoordige tijd van kalle
Zelfstandig naamwoord
kaller, mv
- onbepaalde vorm nominatief meervoud van kall (mannelijk verbuiging)
Schrijfwijzen
- kall (onzijdige verbuiging)