diefstal

Nederlands

Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘daad van stelen’ voor het eerst aangetroffen in 1562 ^[1]
Van het Middelhoogduitse diepstâle.

diefstal m

(juridisch) het zich onrechtmatig toe-eigenen van goederen of andere bezittingen die aan een ander toebehoren
- Hij werd van diefstal beschuldigd.

=

1. het zich onrechtmatig toe-eigenen van goederen of andere bezittingen die aan een ander toebehoren

Het woord diefstal staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	diefstal	diefstallen
verkleinwoord	diefstalletje	diefstalletjes