caedere

Latijn

Woordafbreking

• cae·de·re

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Proto-Indo-Europese *keh₂id-, *kh₂eyd- (“snijden, haken”). Verwante woorden zijn o.a. het Oudhoogduitse heia ("houten hamer"), het Oud-Armeense խայթ (xaytʿ, "angel") en het Sanskriet खिदति (khídati, "scheuren, drukken").

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
caedĕre	caedō	cecīdī	caesum
derde vervoeging	volledig

Werkwoord

caedĕre

1. houwen, slaan, kloppen, stoten;
2. om-, af-, stukhouwen, vellen;
3. mensen neerhouwen, doden, moorden;
4. offerdieren slachten, offeren;
5. (uit)breken, (-)snijden.
6. tweede persoon enkelvoud imperativus praesens passief van caedĕre.

Afgeleide begrippen

   

abscīdō accīdō caedēs caeduus caelum caementum caesa caesim caesiō caesor caespes caesum caesūra caesus

circumcīdō concīdō dēcīdō discīdō excīdō incīdō intercīdō occīdō percīdō praecīdō procīdō recīdō succīdō trānscīdō

Verwante begrippen

   

caelāmen caelātor

caelātūra caelō

Verwijzingen

• s.v. caedo, in
  J.B. Kan - H.P. Schröder
  (ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 74.