houwen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  houwen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• hou·wen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘slaan, afhakken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1260

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
houwen	hieuw	gehouwen
klasse 7	volledig

Werkwoord

houwen

1. inergatief iets met een scherp werktuig trachten af te hakken

   • In de veldslag hieuwen de ridders met hun zwaarden in het rond. 

   ▸ Buiten waren kreten en politiefluitjes te horen en het geluid van houwende machetes die ijzer of mensen raakten, er kwamen steeds meer politiefluitjes bij en in de verte was het geklepper van paardenhoeven te horen.

2. inergatief het laten ontstaan door houwen.

   • De beeldhouwer was in zijn atelier een waar kunstwerk aan het houwen. 

   ▸ 'Daar stonden ze, helm aan helm, geweer aan geweer, als in steen gehouwen. Ik werd met trots vervuld dat ik het bevel mocht voeren over een handvol mannen die mogelijk in stukken konden worden gereten maar zich niet lieten overwinnen. Op dit soort momenten triomfeert de menselijke geest over de enorme kracht van de materie.

Verwante begrippen

• hakken, kappen, klappen, kloppen, meppen, slaan

Hyponiemen

   

afhouwen beeldhouwen behouwen inhouwen kanthouwen nederhouwen omhouwen ophouwen overhouwen steenhouwen toehouwen uithouwen

Afgeleide begrippen

• houwdegen, houwer, houwhamer, houwmes, houwtouw
• beeldhouwer, Beeldhouwer, beenhouwer

Vertalingen

    1. iets met een scherp werktuig trachten af te hakken   

Duits: hauen (de) Engels: hew (en), hack (en)

Oudnoords: hnafa, hǫggva, skella, stýfa, talg-a, þveita

    2. het laten ontstaan door houwen   

Engels: sculpt (eng)

Zelfstandig naamwoord

houwen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord houw

Gangbaarheid

• Het woord houwen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "houwen" herkend door:

84 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.