wielrijder

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  wielrijder    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈwilrɛidər / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• wiel·rij·der

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  wiel zn  en  rijder zn , in de betekenis van ‘fietser’ in 1869 gevormd door de 19e-eeuwse Nederlandse letterkundige Alfred Buijs naar het voorbeeld van een woord als paardrijder, op te vatten als afgeleid van  wielrijden ww  met het achtervoegsel -er

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	wielrijder	wielrijders
verkleinwoord	wielrijdertje	wielrijdertjes

Zelfstandig naamwoord

de wielrijder m

1. (persoon) iemand die fietst

   • Toen CH Bingham in 1884, één jaar na de oprichting van de ANWB, de eerste fietskaart tekende was dat naar ieders overtuiging een doelmatige kaart: ze vertoonde alleen die wegen waarop een wielrijder niet in de modder bleef steken. 

Synoniemen

• fietser, wielrenner

Verwante begrippen

• mannelijke vorm van wielrijdster
• fietsen

Afgeleide begrippen

• wielrijden

Vertalingen

    1. iemand die fietst   

Engels: cyclist (en)

Gangbaarheid

• Het woord wielrijder staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wielrijder" herkend door:

90 %	van de Nederlanders;
69 %	van de Vlamingen.