weerleggen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
weerleggen	weerleggend
weerlegging	weerlegd

Uitspraak

• Geluid:  weerleggen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• weer·leg·gen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  weer bw  en  leggen 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
weerleggen	weerlegde	weerlegd
zwak -d	volledig

Werkwoord

weerleggen

1. overgankelijk een eerdere bewering ontkrachten

   • Het bestaan van een alles doordringende ether werd in een experiment weerlegd. 

   ▸ Maar nu luisterde hij voor de eerste maal met ingenomenheid naar deze woorden en hij trachtte ze niet in zichzelf te weerleggen.

Vertalingen

    1. een eerdere bewering ontkrachten   

Duits: widerlegen (de) Engels: refute (en)

Frans: réfuter (fr) Spaans: refutar (es), rebatir (es) Waals: disminti (wa)

Gangbaarheid

• Het woord weerleggen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "weerleggen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.