wórtel

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /wortɐɫ/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

wórtel m

1. wortel (van een plant)

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	wórtel	-	wörtelke	-	wörtel	-	wörtelkes	-
genitief	wórtels	-	wörtelkes	-	wörtel	-	wörtelkes	-
locatief	wórteles	-	wórteleske	-	wórtelese	-	wórteleskes	-
datief	wórtel(e)	-	wörtelke	-	wörtel	-	wörtelkes	-
accusatief	wórtel	-	wörtelke	-	wörtel	-	wörtelkes	-

Synoniemen

• root