verenigen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
verenigen	verenigend
vereniging	verenigbaar
-	verenigd

Uitspraak

• Geluid:  verenigen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ver·eni·gen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘samenvoegen’ voor het eerst aangetroffen in 1351
• Afgeleid van de stam een met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -ig.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
verenigen	verenigde	verenigd
zwak -d	volledig

Werkwoord

verenigen

1. overgankelijk afzonderlijke delen tot één geheel maken

   • Het was de droom van Schuman geheel Europa te verenigen. 

Vertalingen

    1. afzonderlijke delen tot één geheel maken   

Duits: vereinen (de) Engels: unite (en)

Frans: unifier (fr) Spaans: unir (es), juntar (es), aliar (es)

Gangbaarheid

• Het woord verenigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verenigen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.