rijt

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  rijt    (hulp, bestand) ww
  • IPA: /rɛit/
• Geluid:  rijt    (hulp, bestand) zn
  • IPA: /rit/

Woordafbreking

• rijt

Woordherkomst en -opbouw

• ww:  rijten ww  zonder de uitgang -en
• ww:  rij ww  met de uitgang -t
• zn: erfwoord, via Middelnederlands: rijt van Oudnederlands rith; cognaat met Fries: ryd "slenk, geul of greppel", in de betekenis van ‘uitwatering’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901

Werkwoord

vervoeging van
rijten

rijt

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van rijten
2. gebiedende wijs van rijten

Werkwoord

vervoeging van
rijen

rijt

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijen
   

   • Jij rijt. 

2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijen
   

   • Hij rijt. 

3. (verouderd) gebiedende wijs meervoud van rijen
   

   • Rijt! 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	rijt	rijten
verkleinwoord	rijtje	rijtjes

Zelfstandig naamwoord

rijt v / o

1. (waterbeheer) watergeul in (voormalig) buitendijks gebied in Friesland en Groningen

Afgeleide begrippen

• binnenrijt
• buitenrijt

Middelnederlands

Woordherkomst en -opbouw

• [2], [3]: van Oudnederlands: rīth "beek, waterloop, stroom" afgeleid van het werkwoord rithan "stromen" dat weer terug kan gaan op Germaans: *rīþ "waterloop" en Proto-Indo-Europees: *ri- "stromen"

Zelfstandig naamwoord

rijt o

1. schrijfwijze voor riet

rijt v

1. waterloop, sloot, afwateringskanaal;
2. rijt, watergeul in (voormalig) buitendijks gebied
3. schrijfwijze voor ridinge, rijding, het vaststelling van de prijs van levensmiddelen door de overheid

Schrijfwijzen

• [waterloop, rijt] riit, rijd, rijdt, rite