knallen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  knallen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• knal·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘met het geluid van een ontploffing weerklinken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1762

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
knallen	knalde	geknald
zwak -d	volledig

Werkwoord

knallen

1. inergatief een hard geluid of knal geven

   • Dat vuurwerk knalde erg hard. 

2. ergatief uit elkaar ~

   • Het vuurwerk was met veel lawaai uit elkaar geknald. 

Vertalingen

    1. een hard geluid of knal geven   

Duits: knallen (de) Engels: bang (en) Frans: péter (fr)

Italiaans: scoppiare (it) Spaans: estallar (es)

Zelfstandig naamwoord

de knallen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord knal

Gangbaarheid

• Het woord knallen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "knallen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Duits

Werkwoord

knallen

1. knallen