initiëren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  initiëren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ini·tië·ren, ini·ti·eren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘inleiden, invoeren’ voor het eerst aangetroffen in 1777
• afgeleid van het Franse initier (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
initiëren	initieerde	geïnitieerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

initiëren overgankelijk

1. inwijden, invoeren
2. het initiatief nemen (tot iets), (iets) in gang zetten

Afgeleide begrippen

• initiatie, initiator, initiëring

Vertalingen

    1.   

Engels: initiate (en) Frans: initier (fr)

Spaans: iniciar (es)

Gangbaarheid

• Het woord initiëren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "initiëren" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.