fou

Frans

Woordherkomst en -opbouw

• van Oudfrans fol van Latijn follis "blaasbalg voor het vuur, gevulde waterzak, bal" wat in Laat-Latijn uiteindelijk de betekenis "idioot, zot" kreeg

Uitspraak

• Geluid:  fou    (hulp, bestand)
• IPA: /fu/

Zelfstandig naamwoord

fou m

1. (psychologie) gek, krankzinnige, dwaas
2. nar, hofnar
3. (schaak) loper, raadsheer

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	fou / fol	fous
vrouwelijk	folle	folles

Bijvoeglijk naamwoord

fou

1. waanzinnig [1]; gestoord
2. vreemd; raar
3. (spreektaal) gek, maf

   «Elle est folle de son mec.»

   Ze is gek op haar vent.

Opmerkingen

• Vóór een klinker of een doffe h wordt het adjectief in het mannelijk enkelvoud door fol vervangen.