pion

pión m [A]: van Frans pion, in de betekenis van ‘een schaakstuk’ aangetroffen vanaf 1824 ^[1] ^[2] ^[3]
pión m [B]: van Frans pignon "kamwiel" ^[4]
píon o [C]: van Engels pion, op te vatten als (verkorting) van pimeson ^[5]

[A] de pion m

(schaak) een schaakstuk dat per zet slechts één vakje vooruit kan lopen en schuin vooruit slaat
- Hij schoof zijn pion naar voren om de koning schaak te zetten.
(figuurlijk) willoze persoon die door iemand anders voor diens plannen wordt gebruikt
- Ik was slechts een pion in het spel van anderen.
(Zuid-Nederlands) pylon
figuurtje bij een bordspel

1. een schaakstuk dat alleen recht vooruit kan lopen en schuin vooruit slaan

[B] de pión m

[C] het píon o

(natuurkunde) subatomair deeltje dat bestaat uit twee quarks en dus een boson is
- Pionen komt in drie varianten voor: +, - en ongeladen.

2. subatomair deeltje dat bestaat uit twee quarks en dus een boson is

Het woord pion staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.^[6]

Frans

pion m

(spel) pion
(militair) voetsoldaat, infanterie
(spreektaal) surveillant op middelbare school
«Ces pions dans le bahut, ils me font chier.»
Die surveillanten op school komen mijn neus uit. ^[2]

[A]	enkelvoud	meervoud
naamwoord	pion	pionnen
verkleinwoord	pionnetje	pionnetjes

[B]	enkelvoud	meervoud
naamwoord	pion	pions
verkleinwoord	pionnetje	pionnetjes

[C]	enkelvoud	meervoud
naamwoord	pion	pionen
verkleinwoord	-	-