ontechten

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ontechten    (hulp, bestand)
• IPA: / ɔntˈɛxtə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• ont·echt·en

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van  echt zn  met het voorvoegsel ont- en met het achtervoegsel -en, in de betekenis van ‘ontdoen van rechten’ voor het eerst aangetroffen in de middeleeuwen.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
ontechten	ontechtte	ontecht
zwak -t	volledig

Werkwoord

ontechten

1. overgankelijk (juridisch) (verouderd) door beëindiging van een huwelijk weer vrijgezel maken

   ▸ ⧖ Die Weerliefd' na d'echt zoeckt waer gheen liefd' was te voor,
   En midts een anders keur nochtans de echt verkoor,
   Stelt zich in groot ghevaer: Want daeg'licx wy bevinden
   Dat die uyt loutre liefd hun inde echt verbinden,
   De eerste maent is zilver, en de tweede tin,
   De derde loot, helaes! en dickwyls wert het min.
   Ia dat zom mochten weer ontechten, en ontrouwen,
   De Temp'len zouden qualijck 'tgroot ghetalle houwen.

2. overgankelijk (juridisch) iemand zijn rechten ontnemen.

   • De ridder werd ontecht na zijn verraad. 

3. inergatief (figuurlijk) betekenis verliezen of waarde verliezen.

   • Zijn woorden ontechten toen hij herhaaldelijk loog. 

4. overgankelijk De waarheid ontkennen of weigeren te erkennen.

   • Ondanks het bewijs bleef hij de feiten ontechten. 

Synoniemen

• [1] scheiden van

Gangbaarheid

• Het woord 'ontechten' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.