nationaliteit

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  nationaliteit    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• na·ti·o·na·li·teit

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘het behoren tot een bepaalde natie’ voor het eerst aangetroffen in 1829
• Afgeleid van nationaal met het achtervoegsel -iteit

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	nationaliteit	nationaliteiten
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de nationaliteit v

1. (juridisch) Het bezit van het staatsburgerschap van een land of meer landen, officiële registratie in een staat

   • In 1943 had Hitler een decreet uitgevaardigd waarin stond dat iedere buitenlander die voor het Duitse leger had gevochten automatisch de Duitse nationaliteit kreeg 

2. (politiek) Het op grond van herkomst of afstamming behoren tot een bepaald etniciteit en (indien aanwezig) de natie; nationaliteit staat in deze definitie los van het staatsburgerschap

Vertalingen

    1.   

Duits: Nationalität (de) Engels: nationality (en) Fins: kansallisuus (fi) Frans: nationalité (fr) v

Spaans: nacionalidad (es) v

Gangbaarheid

• Het woord nationaliteit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "nationaliteit" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.