kerel

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kerel    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈkerəl/

Woordafbreking

• ke·rel

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘man’ voor het eerst aangetroffen in 1271
• Afkomstig van het Middelnederlandse kerel of kerle (vrij man van niet-ridderlijke stand, dorpeling), dat afstamt van het oergermaanse *kerla-. Verwant met het Duitse Kerl en het Engelse churl of cheorl.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kerel	kerels
verkleinwoord	kereltje	kereltjes

Zelfstandig naamwoord

kerel m

1. (verouderd) vrije man van lage geboorte
2. forse, stevige man (een echte vent)

   ▸ Een brede kerel kwam het pad oplopen met twee grote emmers water in zijn handen.

   ▸ Ze waren de onbetwiste heerseressen van de barakken en hielden zonder problemen een twintigtal kerels onder de duim, hoe naar liefde snakkend die zich ook konden gedragen na meerdere maanden in de bergen.

3. (informeel) man, echtgenoot
4. (gewestelijk, informeel) manspersoon

   ▸ Hier was duidelijk het verschil in leeftijd te zien: jonge kerels willen alles uitproberen, hoe gevaarlijker hoe beter.

Synoniemen

• [2], [3] vent
• [4] gast

Vertalingen

    1.   

Duits: Kerl (de) m Frans: mec (fr) m

Nedersaksisch: kerl (nds) m, keerl (nds) m, kierl (nds) m Russisch: чувак (ru) m

Gangbaarheid

• Het woord kerel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "kerel" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.