karet

Nederlands

[2] Een kam gemaakt van schildpad.

[3] Karet licht karretje

Uitspraak

• Geluid:  karet    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ka·ret

Woordherkomst en -opbouw

• uit het Maleis

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	karet	karetten
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

het karet o

1. rubber, elastiek

   • Maar in het begin wist je niet dat karet géén Nederlands woord was en senter ook niet (elastiek en zaklantaarn). „Dat zeggen we hier niet, Hans.” Nog voel ik de verontwaardiging toen de juf me corrigeerde.  

2. schildpad (zowel het dier als stof waarmee siervoorwerpen zijn bekleed of van zijn gemaakt)

   • Het gaat om twee vogelsoorten, de socotra-aalscholver en de kroeskop-pelikaan, twee soorten zeeschildpadden, de karet- en de soepschildpad, en ten slotte de dugong, een drie meter grote zeekoe, waarvan het verspreidingsgebied zich uitstrekt van de Oostafrikaanse kust tot aan de Filippijnen.  

3. licht karretje

Gangbaarheid

• Het woord karet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "karet" herkend door:

26 %	van de Nederlanders;
20 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / kɑˈɾət /

Woordafbreking

• ka·ret

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van Duits: verouderd  Karrete zn  ("oude koets", slecht rijtuig") ← verkleinvorm van Latijn:  carrus zn  ("kar", "wagen")

Naar frequentie	27204

Werkwoord

karet

1. verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kare

Schrijfwijzen

•  kara ww 

har karet

1. voltooide tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kare

Schrijfwijzen

• har  kara ww 

karet

1. voltooid (verleden) deelwoord bedrijvende vorm van kare

Schrijfwijzen

•  kara ww 

Zelfstandig naamwoord

karet

1. nominatief bepaald onzijdig enkelvoud van kar

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	karet	kareten	kareter	karetene
genitief	karets	karetens	kareters	karetenes

Zelfstandig naamwoord

karet, m

1. (verkeer) een grote, gesloten door paarden getrokken galakoets met vier wielen

Verwante begrippen

•  karjol zn 
•  kupé zn 
•  kupe zn 
•  karosse zn 

Anagrammen

   

akter aktre arket karet karte kater kraet Kreta rakte traké treak

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / kɑˈɾət /

Woordafbreking

• ka·ret

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van Duits: verouderd  Karrete zn  ("oude koets", slecht rijtuig") ← verkleinvorm van Latijn:  carrus zn  ("kar", "wagen")

Zelfstandig naamwoord

karet

1. nominatief bepaald onzijdig enkelvoud van kar

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	karet	kareten	karetar	karetane

Zelfstandig naamwoord

karet, m

1. (verkeer) een grote, gesloten door paarden getrokken galakoets met vier wielen

Verwante begrippen

• karjol
•  kupé zn 
•  kupe zn 
•  karosse zn 

Anagrammen

   

akter arket ektar karet karte kraet Kreta tekar traké treak

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /karɛt/

Woordafbreking

• ka·ret

Zelfstandig naamwoord

karet

1. genitief meervoud van karta

Synoniemen

• kart