debuteren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  debuteren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• de·bu·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘voor het eerst optreden’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• afgeleid van het Franse débuter (met het voorvoegsel de-) met het achtervoegsel -eren

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
debuteren	debuteerde	gedebuteerd
zwak -d	volledig

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
debutant	-
debutante	-
debuut	-

Werkwoord

debuteren

1. inergatief voor de eerste keer in het openbaar optreden, spelen of publiceren

   • De voetballer debuteerde in het Nederlands elftal. 

Vertalingen

    1. voor de eerste keer doen   

Duits: debütieren (de) Engels: debut (en) Frans: débuter (fr)

Papiaments: debutá Pools: debiutować (pl) Spaans: debutar (es), estrenarse (es)

Gangbaarheid

• Het woord debuteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "debuteren" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.