absolveren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  absolveren    (hulp, bestand)
• IPA: /ɑpsɔl'verə/

Woordafbreking

• ab·sol·ve·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘kwijtschelden’ voor het eerst aangetroffen in 1265
• van het Latijnse 'absolvere' (bevrijden)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
absolveren	absolveerde	geabsolveerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

absolveren

1. overgankelijk (rooms-katholicisme) zonden vergeven

   • De man werd geabsolveerd. 

2. overgankelijk (van tentamens) vrijstelling verlenen

   • De leerling werd voor één keer geabsolveerd. 

Afgeleide begrippen

• absolutie

Verwante begrippen

• vrijspreking

Vertalingen

    1.   

Spaans: absolver (es)

Gangbaarheid

• Het woord absolveren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "absolveren" herkend door:

63 %	van de Nederlanders;
58 %	van de Vlamingen.