Äffchen

Duits

ein kleines Äffchen.

Uitspraak

• Geluid:  Äffchen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɛfçən/

Woordafbreking

• Äff·chen

Woordherkomst en -opbouw

• Afleidinging van Affe met het achtervoegsel -chen (verkleinwoorduitgang) met umlautswissel

	enkelvoud	meervoud
nominatief	das Äffchen	die Äffchen
genitief	des Äffchens	der Äffchen
datief	dem Äffchen	den Äffchen
accusatief	das Äffchen	die Äffchen

Zelfstandig naamwoord

Äffchen o

1. aapje

   «Die Äffchen ärgerten ihre Affenmutter.»

   De aapjes ergerden hun apenmoeder.

2. (scheldwoord) ijdeltuit

   «Der ist doch nur so ein mickriges, gelecktes Äffchen.»

   Hij is toch zo'n petieterige, piekfijne ijdeltuit.

Hyperoniemen

• [1] Junges, Tier
• [2] Mensch