zvonit

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /zvɔɲɪt/

Woordafbreking

• zvo·nit

Werkwoord

zvonit imperfectief  

1. luiden, bellen

Vervoeging

		enkelvoud	meervoud
eerste persoon		zvoním	zvoníme
tweede persoon	informeel	zvoníš	zvoníte
	formeel	zvoníte
derde persoon		zvoní	zvoní

Schrijfwijzen

• Oude schrijfwijze: zvoniti imperfectief

Afgeleide begrippen

• prozvonit
• zazvonit
• zvonění o
• zvonivý

Verwante begrippen

• zvonek monbezield
• zvonice v
• zvoník m
• zvonivě (bw.)

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)