uiten

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  uiten    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /ˈœʏ̯tə(n)/, /ˈʌʏ̯tə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈœːtə(n)/

Woordafbreking

• ui·ten

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van uit.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
uiten	uitte	geuit
zwak -t	volledig

Werkwoord

uiten

1. wederkerend zich ~: uiting geven aan gevoelens

   • Hij had vaak moeite zich te uiten. 

2. overgankelijk zeggen

   • Hij uitte een schreeuw. 

   ▸ Het vertrek van een reeks hooggeplaatste functionarissen werd op 5 juli ingeluid door minister van Financiën Rishi Sunak en gezondheidsminister Sajid Javid. Het tweetal uitte bij hun vertrek felle kritiek op Johnson. Ze schreven in een verklaring dat de overheid geen "goed, competent en serieus werk" verricht.

Afgeleide begrippen

• uiting

Vertalingen

    2. zeggen   

Duits: äußern (de) Engels: utter (en)

Frans: prononcer (fr) Spaans: boquear (es), proferir (es)

Gangbaarheid

• Het woord uiten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "uiten" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.