stakkel
Uiterlijk
- Afkomstig van het Oudnoorse woord stafkarl.
stakkel g
- arme drommel, kale neet, kale rat, stakker, stumper, tobber
- «I andres øjne var han en enfoldig stakkel.»
- In de ogen van anderen was hij een arme drommel.
- «I andres øjne var han en enfoldig stakkel.»
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | stakkel | staklen stakkelen |
stakler | staklerne |
genitief | stakkels | staklens stakkelens |
staklers | staklernes |
- stakkel in: Det Danske Sprog- og LitteraturselskabDen Dankse Ordbog op website:ordnet.dk