plejade

Uit WikiWoordenboek
Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: Plejadenpleiade, Pléiade


Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • ple·ja·de
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord plejade plejaden
plejades
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de plejadev

  1. zevental personen
     John Ricus en Catharina hadden in Batavia zeven kinderen gekregen (…) Het laatste nog in Indië geboren zoontje werd François Emile genoemd. Hij besloot deze plejade in 1857.[2]
  2. zeven of een ander select aantal personen die door hun prestaties als groep worden gezien
     Meer algemeen spreekt Van Loo vaak van ‘trek’ (…) in boeken en worden koks met een Michelinster omgekeerd beschreven in termen van de ‘plejade van de haute cuisine’ (…).[3]
     Met L'Allegria verwierf Ungaretti wereldfaam. Maar de dichter, die samen met Eugenio Montale, Salvatore Quasimodo en Umberto Saba tot de plejade van de 20ste-eeuwse Italiaanse poëzie behoort, is in Nederland alleen geëerd met verspreide publicaties en vertalingen.[4]
  3. (figuurlijk) selecte verscheidenheid
     Wie de Vlaamse kranten en weekbladen van 2008 overloopt, merkt dat steeds meer schrijvers zich inderdaad weer mengen in het maatschappelijke debat en zich profileren in een plejade van thema's.[5]
     Daarmee zijn we in de jaren zestig beland: een voortgezette plejade van tijdschriften en onder elkaar duchtig discussiërende groepen die in de golden sixties het artistieke gebeuren met hand en tand verdedigden tegen de burger en tegen het conformisme.[6]
  4. (natuurkunde) (verouderd) verzamelterm voor al de isotopen van een element
     Volgens de officiële definitie werd nu een element echter een plejade, een groep, i.p.v. een streng bepaalde eenheid, wat theoretisch onbevredigend is.[7]

Gangbaarheid

Verwijzingen

  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Bronlink geraadpleegd op 7 december 2020 Weblink bron
    F.L. Bastet
    “Louis Couperus. Een biografie.” (1987), Em. Querido's Uitgeverij B.V., Amsterdam, ISBN 90 214 51360, p. 43
  3. Bronlink geraadpleegd op 7 december 2020 Weblink bron
    Ben De Bruyn
    Eten! Lezen! Reizen! : Traditie, toerisme en lifestyle bij Bart van Loo en Geerten Meijsing in: Nederlandse Letterkunde., jrg. 17 nr. 3 (2012), Koninklijke Van Gorcum, Assen, p. 218
  4. Bronlink geraadpleegd op 7 december 2020 Weblink bron
    Peter Drehmanns
    “De dood betaal je levend af” (30 augustus 2002) op nrc.nl op Wikipedia
  5. Bronlink geraadpleegd op 7 december 2020 Weblink bron
    Dirk Leyman
    Tussen cocon en barricade : Vlaamse schrijvers als opiniemakers in: Ons Erfdeel., jrg. 51 nr. 4 (november 2008), Stichting Ons Erfdeel, Raamsdonksveer, p. 18
  6. Bronlink geraadpleegd op 7 december 2020 Weblink bron
    E. Willekens
    De avant-garde in Antwerpen : Van Paul van Ostaijen tot Paul de Vree in: Vlaanderen., 244 jrg. 42 nr. 1 (januari/februari 1993), Christelijk Vlaams Kunstenaarsverbond, Tielt, p. 41
  7. Bronlink geraadpleegd op 7 december 2020 Weblink bron
    R. Hooykaas
    De wet van elementenbehoud in: Chemisch Weekblad op Wikipedia, jrg.43 nr. 34, p. 530 kol. 2