Hier in Italië is de familie traditioneel belangrijker dan de school en dat betekent dat de familie ook intensief contact moet houden met de school. Bijkomend voordeel is volgens haar dat de ouders de gaten die de overheid laat vallen, kunnen opvangen. Hoe ver dat gaat werd ons direct de eerste schooldag al duidelijk. Onze dochter had een aan twee kanten bedrukt A-viertje in haar rugzakje: huiswerk voor de ouders. Na een week zwoegen hadden we de onwaarschijnlijke boodschappenlijst afgewerkt en stond het resultaat in een plastic krat te pronken op de keukentafel: vier rollen wc-papier, een pritstift, honderd papieren zakdoekjes, klei van het merk Dido (géén Dash), vloeibare zeep, twee keukenrollen, een placemat, viltstiften met dikke punt, wasco, een wit vel papier van 100 bij 70 centimeter, maïsmeel voor in de zandbak (want gewoon zand is vies), 500 blanke A-viertjes, een opbergmap met in geval van meisje de opdruk "Hello Kitty", een slabbetje, een rugzakje, een beker, en niet te vergeten het schoolschortje. "Die kleine kinderen gebruiken veel meer wc-papier, stiften en zeep dan de gemeente ons geeft", zo verklaart de directrice de boodschappenlijst.[2]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
