klinkerharmonie
Uiterlijk
- klin·ker·har·mo·nie
- samenstelling van klinker en harmonie
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | klinkerharmonie | klinkerharmonieën |
verkleinwoord | - | - |
de klinkerharmonie v
- (taalkunde) het verschijnsel dat klinkers in een woord 'harmoniëren', dat wil zeggen bepaalde articulatiekenmerken gemeen hebben
- Het woord 'klinkerharmonie' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.