kenmerken

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
kenmerken	kenmerkend
kenmerk	gekenmerkt

Uitspraak

• Geluid:  kenmerken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkɛmɛrkə(n) / (3 lettergrepen); /'kɛnmɛrkə(n)/

Woordafbreking

• ken·mer·ken

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
kenmerken	kenmerkte	gekenmerkt
zwak -t	volledig

Werkwoord

kenmerken

1. overgankelijk een herkenningspunt ergens van zijn

   • Grote armoede kenmerkte de krisistijd van de jaren dertig. 

   ▸ De anonimiteit en vluchtigheid die een verblijf in een hotel normaal gesproken kenmerken, die de sensatie van treurnis en opwinding teweegbrengen dat je tijdelijk in een niemandsland tussen vertrek van huis en thuiskomst verzeild bent geraakt, waar, omdat er niets gebeurt, net zo goed alles zou kunnen gebeuren, en die een man alleen tussen vreemde lakens na een whisky te veel, achterovergeslagen op een kruk aan de bar in de lobby met een laatste slappe grap voor de stoïcijns glazen polerende barman, op het idee kunnen brengen dat er geen haan naar zou kraaien als hij de nachtportier belde met de vraag of hij iemand kende die haar diensten aanbood, waarbij het alleen die whisky te veel is die hem ervan weerhoudt om dat ook echt te doen, zijn hier in Grand Hotel Europa bleke herinneringen aan een moderniteit die zich ver weg van hier afspeelt in een andere wereld.

Synoniemen

• karakteriseren

Vertalingen

    1. een herkenningspunt ergens van zijn   

Duits: kennzeichnen (de) Engels: characterize (en) (VS), characterise (en) (VK) Frans: caractériser (fr), marquer (fr)

Indonesisch: menandai (id) Pools: charakteryzować (pl), cechować (pl) Spaans: caracterizar (es), señalar (es)

Zelfstandig naamwoord

de kenmerken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kenmerk

Gangbaarheid

• Het woord kenmerken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kenmerken" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.