istifa
Uiterlijk
- is·ti·fa
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | istifa | istifalar |
genitief | istifanın | istifaların |
datief | istifaya | istifalara |
accusatief | istifayı | istifaları |
locatief | istifada | istifalarda |
ablatief | istifadan | istifalardan |
istifa
- ontslag, ontslagneming, resignatie (het uit eigen wil zijn werk/functie beëindigen)
- ontslag, ontslagbrief (verklaring waarin iemand zijn ontslag indient)
- [2] (verouderd) istifaname