duvelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  duvelen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• du·ve·len

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van duvel met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
duvelen	duvelde	geduveld
zwak -d	volledig

Werkwoord

duvelen

1. onovergankelijk (informeel) last veroorzaken
2. onovergankelijk (informeel) plotseling vallen

   • Hij viel in slaap op de bank en duvelde daarna op de grond 

Hyponiemen

• beduvelen, opduvelen, overduvelen

Afgeleide begrippen

• duveljagen, duvels, geduvel, verduvelen

Gangbaarheid

• Het woord duvelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "duvelen" herkend door:

81 %	van de Nederlanders;
77 %	van de Vlamingen.