opduvelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  opduvelen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• op·du·ve·len

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  op bw  en  duvelen ww 

Werkwoord

opduvelen

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
opduvelen	duvelde op	opgeduveld
zwak -d	volledig

1. (vulgair) weggaan

   • Intussen gingen leiders van de Nasa naar de FARC om te zeggen dat ook zij moeten opduvelen. Op nationaal niveau is de FARC ernstig verzwakt, maar de lokale afdelingen in Cauca zijn nog altijd sterk. Ze leven van de handel in cocaïne en marihuana. De drugs worden vanuit het vruchtbare, bosrijke berggebied naar de nabijgelegen kust gesmokkeld voor verder vervoer.  
   • Ik wist op dat moment intussen nog van niks, want in diepe slaap. Tot iemand mijn slaapkamerdeur opendeed en met een zaklamp in mijn gezicht scheen. Inbrekers, dacht ik, dus ik schreeuwde dat ze moesten opduvelen. De zaklamp verroerde zich niet en zei: „Weten wij misschien of hier ene De B. woont?” Koddebeiers. De B. zal wel iets hebben uitgevreten, bedacht ik snel, en heeft zich ergens bovenin het huis verstopt. „De B., zegt u? Nooit van gehoord. Die woont hier niet.”  

Synoniemen

• oprotten, oplazeren, nokken, moven, ophoepelen, heengaan, opkrassen, opsodemieteren, weggaan, opdonderen

Gangbaarheid

• Het woord opduvelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "opduvelen" herkend door:

96 %	van de Nederlanders;
88 %	van de Vlamingen.