directief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  directief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• di·rec·tief

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van directie met het achtervoegsel -ief

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	directief	directieven
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

directief

1. m (taalkunde) een naamval die de richting waarin de handeling voert weergeeft

   • Het Baskisch kent een directief. 

2. o een dwingende opdracht gewoonlijk van een overheid, richtlijn

Hyponiemen

• [1] addirectief, postdirectief, subdirectief, superdirectief

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	directief	directiever	directiefst
verbogen	directieve	directievere	directiefste
partitief	directiefs	directievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

directief

1. sturend

Gangbaarheid

• Het woord directief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "directief" herkend door:

85 %	van de Nederlanders;
76 %	van de Vlamingen.