datter
Uiterlijk
- dat·ter
datter m
- (familie) dochter.
- «Norsk prinsesse Märtha Louise fikk en datter i kveld.»
- Vanavond is de Noorse Prinses Martha-Louise bevallen van een dochter.
- «Norsk prinsesse Märtha Louise fikk en datter i kveld.»
- (sociologie) vrouwelijk persoon uit dezelfde geboortestreek.
- «I rådhuset i Drammen henger det et relieff av byens store datter.»
- In het Stadhuis in Drammen hangd een reliëf van de grote dochter der stad.
- «I rådhuset i Drammen henger det et relieff av byens store datter.»
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | datter | datteren, dattera |
døtre, døtrer |
døtrene |
genitief | datters | datterens, datteras |
døtres, døtrers |
døtrenes |
- sønn
- [1] stedatter, svigerdatter
- [1] far, mor
- [1] stedatter, svigerdatter
[1] få en datter
- Een dochter bekomen.
[2] landets døtre
- Dochters des lands.
[2] evadøtre
- Evas dochters.