brak

Brakken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  brak    (hulp, bestand)
• IPA: / brɑk /

Woordafbreking

• brak

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘hondensoort’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287
• In de betekenis van ‘zilt’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1477

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	brak	brakken
verkleinwoord	brakje	brakjes

Zelfstandig naamwoord

brak m

1. een jachthond die gebruikt wordt voor de jacht op lopend wild

   • Er zijn verschillende hondenrassen die als brakken gebruikt worden. 

Vertalingen

    1. een jachthond die gebruikt wordt voor de jacht op lopend wild   

Engels: hound (en)

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	brak	brakker	brakst
verbogen	brakke	brakkere	brakste
partitief	braks	brakkers	-

Bijvoeglijk naamwoord

brak

1. met een zoutgehalte dat tussen zout en zoet in ligt

   • Die sloot bestaat uit brak water. 

2. braak liggend

   • De brakke grond kon worden gebruikt om huizen op te bouwen. 

3. (informeel) onprettig voelend, flauw, met een kater

   • Ik heb gisteren teveel gedronken en voel me nu brak. 

Werkwoord

vervoeging van
breken

brak

1. enkelvoud verleden tijd van breken
   

   • Ik brak. 
     
   • Jij brak. 
     
   • Hij, zij, het brak. 

Gangbaarheid

• Het woord brak staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'brak' herkend door

99 %	van de Nederlanders
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.