billijken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  billijken    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈbɪləkə(n)/

Woordafbreking

• bil·lij·ken

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van billijk met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
billijken /ˈbɪləkə(n)/	billijkte /ˈbɪləktə/	gebillijkt /ɣəˈbɪləkt/
zwak -t	volledig

Werkwoord

billijken

1. overgankelijk goedkeuren of toestaan

   • Ik kan het gedrag van die jongen niet billijken. 

   ▸ Dat ze partij voor haar man trok, was te billijken.

Verwante begrippen

• beamen, goedkeuren, toestemmen

Hyponiemen

• misbillijken

Afgeleide begrippen

• billijkerwijs, billijkerwijze, billijkheid, billijking

Vertalingen

    1.   

Engels: approve (en)

Spaans: aprobar (es)

Gangbaarheid

• Het woord billijken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "billijken" herkend door:

90 %	van de Nederlanders;
63 %	van de Vlamingen.