belirteç
Uit WikiWoordenboek
Turks
Woordafbreking
- be·lir·teç
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | belirteç | belirteçler |
| genitief | belirtecin | belirteçlerin |
| datief | belirtece | belirteçlere |
| accusatief | belirteci | belirteçleri |
| locatief | belirteçte | belirteçlerde |
| ablatief | belirteçten | belirteçlerden |
Zelfstandig naamwoord
belirteç
- (taalkunde), (grammatica) bijwoord
