Naar inhoud springen

doorgronden

Uit WikiWoordenboek
  • door·gron·den
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
doorgronden
doorgrondde
doorgrond
zwak -d volledig

doorgronden

  1. overgankelijk tot een grondig begrip van iets of iemand komen
    • Het duurde lang voordat men de dualiteit van licht en materie begon te doorgronden. 
100 % van de Nederlanders;
99 % van de Vlamingen.[3]