distinctief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  distinctief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• dis·tinc·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onderscheidend’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• afgeleid van distinctie met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Franse distinctif of daarvoor van het Latijnse 'distinctivus'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	distinctief	distinctieven
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

het distinctief o

1. onderscheidingsteken dat een rang of graad aanduidt

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	distinctief	distinctiever	distinctiefst
verbogen	distinctieve	distinctievere	distinctiefste
partitief	distinctiefs	distinctievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

distinctief

1. onderscheidend
2. (taalkunde) een betekenisverschil aanduidend

Vertalingen

    1.   

Engels: distinctif (en) Frans: distinctif (fr)

Spaans: distintivo (es)

Gangbaarheid

• Het woord distinctief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "distinctief" herkend door:

86 %	van de Nederlanders;
87 %	van de Vlamingen.