demonstratief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  demonstratief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• de·mon·stra·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘aanwijzend voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1638
• afgeleid van demonstratie met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Franse démonstratif of daarvoor van het Latijnse 'demonstrativus'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	demonstratief	demonstratieven
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

het demonstratief o

1. (taalkunde) aanwijzend voornaamwoord (pronomen demonstrativum)

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	demonstratief	demonstratiever	demonstratiefst
verbogen	demonstratieve	demonstratievere	demonstratiefste
partitief	demonstratiefs	demonstratievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

demonstratief

1. erop gericht om de aandacht te trekken

   • Hij keerde demonstratief zijn rug naar de rechtsorde. Daar keek niemand van op. Van te voren had hij laten weten: „Ik als gelovige laat mij leiden door de richtlijnen die Allah mij geeft. Ik heb niets te maken met wereldlijke wetten.” 

   ▸ 'Hoe laat?' Martina keek demonstratief op haar klokje.

2. (taalkunde) aanwijzend

Vertalingen

    1.   

Frans: démonstratif (fr)

Spaans: demostrativo (es)

Gangbaarheid

• Het woord demonstratief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "demonstratief" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.