bekeuren

bekeuren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bekeuren	bekeurend
bekeuring	bekeurd

Uitspraak

• Geluid:  bekeuren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·keu·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van keur met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bekeuren	bekeurde	bekeurd
zwak -d	volledig

Werkwoord

bekeuren

1. (overgankelijk) het opleggen van een boete voor een wetsovertreding

   Hij werd bekeurd voor het rijden door een rood licht.

Vertalingen

    1. het opleggen van een boete voor een wetsovertreding   

Spaans: multar (es)

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.