bekeuren

bekeuren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bekeuren	bekeurend
bekeuring	bekeurd

Uitspraak

• Geluid:  bekeuren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·keu·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van keur met het voorvoegsel be- met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bekeuren	bekeurde	bekeurd
zwak -d	volledig

Werkwoord

bekeuren

1. overgankelijk het opleggen van een boete voor een wetsovertreding

   Hij werd bekeurd voor het rijden door een rood licht.

Vertalingen

    1. het opleggen van een boete voor een wetsovertreding   

Spaans: multar (es)

Gangbaarheid

• Het woord bekeuren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'bekeuren' herkend door

100 %	van de Nederlanders
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.