bekeuren

bekeuren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bekeuren	bekeurend
bekeuring	bekeurd

Uitspraak

• Geluid:  bekeuren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·keu·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘verbaliseren’ voor het eerst aangetroffen in 1240
• Afgeleid van keur met het voorvoegsel be- met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bekeuren	bekeurde	bekeurd
zwak -d	volledig

Werkwoord

bekeuren

1. overgankelijk het opleggen van een boete voor een wetsovertreding

   • Hij werd bekeurd voor het rijden door een rood licht. 

Vertalingen

    1. het opleggen van een boete voor een wetsovertreding   

Spaans: multar (es)

Gangbaarheid

• Het woord bekeuren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "bekeuren" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.