absolutief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  absolutief    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌɑpsolyˈtif / (4 lettergrepen)

Woordafbreking

• ab·so·lu·tief

Woordherkomst en -opbouw

• van Latijn absolutivus, vergelijk Frans absolutif, Engels absolutive en Duits Absolutiv, op te vatten als afgeleid van  absoluut bn  met het achtervoegsel -ief

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	absolutief	absolutieven
verkleinwoord	absolutiefje	absolutiefjes

Zelfstandig naamwoord

absolutief m

1. (grammatica) naamval die voorkomt in ergatieve talen en die formeel uitdrukt:
   1. het lijdend voorwerp van een overgankelijk werkwoord,
   2. het onderwerp van een onovergankelijk werkwoord,
   3. het naamwoordelijk deel van het gezegde,
   4. de aangesproken persoon.
2. (taalkunde) (taaltypologie) benaming voor het lijdend voorwerp in een zinsconstructie met een overgankelijk werkwoord dat formeel gelijkgesteld wordt aan het onderwerp in een zinsconstructie met een onovergankelijk werkwoord.

Gangbaarheid

• Het woord 'absolutief' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.