monken/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van monken
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		monken			te monken
	toekomend		zullen monken			te zullen monken
voltooid	tegenwoordig		hebben gemonkt			te hebben gemonkt
	toekomend		gemonkt zullen hebben			gemonkt te zullen hebben
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	monkend		gemonkt			ev. monk	mv. verouderd monkt	monke
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	monk	monkt	monkt	monkt	monkt	monken	monken	monken
verleden (o.v.t.)	monkte	monkte	monkte	monkte	monkte	monkten	monkten	monkten
toekomend (o.t.t.t.)	zal monken	zult/zal monken	zult/zal monken	zult monken	zal monken	zullen monken	zullen monken	zullen monken
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou monken	zou monken	zou(dt) monken	zoudt monken	zou monken	zouden monken	zouden monken	zouden monken
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	heb gemonkt	hebt gemonkt	hebt/heeft gemonkt	hebt gemonkt	heeft gemonkt	hebben gemonkt	hebben gemonkt	hebben gemonkt
verleden (v.v.t.)	had gemonkt	had gemonkt	had gemonkt	hadt gemonkt	had gemonkt	hadden gemonkt	hadden gemonkt	hadden gemonkt
toekomend (v.t.t.t.)	zal gemonkt hebben	zal/zult gemonkt hebben	zult/zal gemonkt hebben	zult gemonkt hebben	zal gemonkt hebben	zullen gemonkt hebben	zullen gemonkt hebben	zullen gemonkt hebben
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou gemonkt hebben	zou gemonkt hebben	zou/zoudt gemonkt hebben	zoudt gemonkt hebben	zou gemonkt hebben	zouden gemonkt hebben	zouden gemonkt hebben	zouden gemonkt hebben