imperfect

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  imperfect    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌɪmpɛrˈfɛkt / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• im·per·fect

Woordherkomst en -opbouw

• van Latijn imperfectus in de betekenis "onvolmaakt" voor het eerst aangetroffen in 1539, cognaat met Engels imperfect, Frans imparfait en Duits Imperfekt; op te vatten als perfect met het ontkennend voorvoegsel in-

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	imperfect	imperfecter	imperfectst
verbogen	imperfecte	imperfectere	imperfectste
partitief	imperfects	imperfecters	-

Bijvoeglijk naamwoord

imperfect

1. niet volmaakt, nog een of meer gebreken hebbend

   • De situaties zijn vaak kolderiek, het tempo is hoog, blunders stapelen zich op elkaar, het heeft iets weg van ouderwetse slapstick, alsof je naar Charlie Chaplin kijkt. De schepping is imperfect en wij zijn dat ook, maar wie kan lachen is tenminste nog mens. 

2. (dichtkunst) (van rijm) waar bij de slotwoorden van regels die rijmen alleen de klinkers of juist alleen de medeklinkers hetzelfde zijn

   • De verzen zijn onregelmatig door het gebruik van imperfect rijm en de frequente aanwending van enjambements. 

3. (muziek) (verouderd) gebaseerd op noten met een tijdsduur die een derde korter is

   • Machauts muziek wordt gerekend tot de Ars Nova, een muzikale vernieuwingsbeweging die zich vooral in de diversificatie van het ritme heeft geuit: er werd een ritmisch systeem van zowel driedelige als tweedelige maten geformuleerd, perfect en imperfect geheten, op verschillende niveaus van grootte der notenwaarden. Men kon daarmee subtiliteiten bereiken die in moderne notatie slechts moeilijk zijn weer te geven. 

Synoniemen

• [1] gebrekkig, onvolledig, onvolmaakt, onvoltooid
• [2] embryonisch

Antoniemen

• perfect

Verwante begrippen

• imperfectie
• [2] halfrijm
• [3] hemiool

Afgeleide begrippen

• imperfectheid

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	imperfect	-
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

het imperfect o

1. (grammatica) (verouderd) vormen van het werkwoord die voortduren van een handeling in het verleden uitdrukken

   • Eene andere vraag is: waarom maakt 'houden' in den verleden tijd 'hield', en niet 'hied', evenals 'houw' in het imperfect 'hieuw' luidt? vanwaar de l? 

Synoniemen

• onvoltooid verleden tijd
• perfectum

Gangbaarheid

• Het woord imperfect staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "imperfect" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
87 %	van de Vlamingen.

Engels

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Zelfstandig naamwoord

imperfect

1. (grammatica) onvoltooid verleden tijd

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.