vondeling
Uiterlijk
- von·de·ling
- In de betekenis van ‘gevonden kind’ voor het eerst aangetroffen in 1350 [1]
- Afgeleid van vinden met het achtervoegsel -ling met het invoegsel -e-
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | vondeling | vondelingen |
verkleinwoord | vondelingetje | vondelingetjes |
de vondeling m
- een gevonden kind
- te vondeling leggen
- (van een kind) achterlaten in de hoop dat iemand het kind vindt en opvangt
1.
- Het woord vondeling staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vondeling" herkend door:
100 % | van de Nederlanders; |
98 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "vondeling" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be