volkomen

Nederlands

Uitspraak

(klemtoonhomogram)

• Geluid:  volkómen    (hulp, bestand)
  • IPA: /vɔlˈkomə(n)/
• Geluid:  vólkomen    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈvɔlkomə(n)/

Woordafbreking

• vol·ko·men

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘geheel’ voor het eerst aangetroffen in 1240
• van Middelnederlands volcomen, op te vatten als samenstelling van vol en komen

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	volkomen	volkomener	volkomenst
verbogen			volkomenste
partitief	volkomens	volkomeners	-

Bijvoeglijk naamwoord

volkómen

1. zonder dat er iets aan ontbreekt

   • Bestaat er volkomen stilte, of hoor je altijd wel wat, bijvoorbeeld je hartslag?. 

Antoniemen

• onvolkomen

Afgeleide begrippen

• volkomen concurrentie, volkomenheid

Bijwoord

volkómen

1. geheel en al

   • Dat was volkomen onaanvaardbaar. 

   ▸ Hij was gek op geweren en voelde zich volkomen thuis in de natuur.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
volkomen /vɔlˈkomə(n)/	volkwam /vɔlˈkwɑm/	volkomen /vɔlˈkomə(n)/
klasse 4	volledig

Werkwoord

volkómen

1. (verouderd) iets doen tot het bedoelde resultaat helemaal is bereikt

   • Volkomt deze aan de laatste bepaling niet, dan kan de prijs hem geweigerd worden. 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
volkomen /ˈvɔlkomə(n)/	kwam vol /kwɑm ˈvɔl/	volgekomen /vɔlɣəˈkomə(n)/
klasse 4	volledig

Werkwoord

vólkomen

1. ergatief geheel gevuld geraken

   • Met als gevolg dat de woningen die Lelystad nog steeds aan het bouwen was, niet meer volkwamen. 

Gangbaarheid

• Het woord volkomen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "volkomen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.