ort

Iers

Voorzetselvorm

ort

1. vorm van ar voor de tweede persoon enkelvoud

   «Ort.»

   Op jou.

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ɔrt /

Woordafbreking

• ort

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan het Middelnederduitse woord  Ort zn 

Naar frequentie	29061

[A]: m/v	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ort	m: orten v: orta	orter	ortene
genitief	orts	m: ortens v: ortas	orters	ortenes

Zelfstandig naamwoord

A: ort, m / v

1. (eenheid), (historisch) oude Noorse gewichtseenheid (1 ort = 0, 97 g)
2. (eenheid), (historisch) oude Noorse munteenheid (1 ort = 24 skilling)

[B]: m	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ort	orten	orter	ortene
genitief	orts	ortens	orters	ortenes

Zelfstandig naamwoord

[B]: ort, m

1. (mijnbouw) een ondergrondse mijngang

Synoniemen

•  gruvegang zn 

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ɔrt /

Woordafbreking

• ort

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan het Middelnederduitse woord  Ort zn 

[A]: v	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ort	orta	orter	ortene

Zelfstandig naamwoord

[A]: ort, v

Zelfstandig naamwoord

1. (eenheid), (historisch) oude Noorse gewichtseenheid (1 ort = 0, 97 g)
2. (eenheid), (historisch) oude Noorse munteenheid (1 ort = 24 skilling)

[B]: m	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ort	orten	ortar	ortane

Zelfstandig naamwoord

[B]: ort, m

1. (mijnbouw) mijngang

Synoniemen

•  gruvegang zn