orm

Iers

Voorzetselvorm

orm

1. vorm van ar voor de eerste persoon enkelvoud

   «Orm.»

   Op mij.

Zweeds

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈʊrm/

Woordafbreking

• orm

Zelfstandig naamwoord

orm g

1. (reptielen) slang

Verbuiging

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	orm	ormen	ormar	ormarna
genitief	orms	ormens	ormars	ormarnas

Afgeleide begrippen

• kopparorm, ormbo, ormbunke, ormbär, ormfisk, ormgift, ormgran, ormgrop, ormknut, ormmänniska, ormrot, ormserum, ormskinn, ormslå, ormspott, ormstjärna, ormtjusare, ormträd, ormtunga, ormvråk, ormyngel, ormyngel, ormägg, ormörn