blunder

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  blunder    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• blun·der

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘domme fout’ voor het eerst aangetroffen in 1847
• Een Engels leenwoord, op zijn beurt ontleend aan het Oudnoorse "blundra", verwant aan het Nederlandse blind.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	blunder	blunders
verkleinwoord	blundertje	blundertjes

Zelfstandig naamwoord

blunder m

1. een onverwacht domme, vaak erg publieke, daad die meestal iemands geloofwaardigheid aantast

   • Als hij nu maar niet een of andere blunder maakt! 

Synoniemen

• faux pas, blooper

Vertalingen

    1. een onverwacht domme, vaak erg publieke, daad die meestal iemands geloofwaardigheid aantast   

Duits: Ausrutscher (de) m, Bock (de) m, Fauxpas (de) m, Patzer (de) m, Schnitzer (de) m Engels: stumble (en)

Spaans: error craso (es) m, pifia (es) v

Gangbaarheid

• Het woord blunder staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'blunder' herkend door

100 %	van de Nederlanders
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Werkwoord

vervoeging van
blunderen

blunder

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blunderen
   

   • Ik blunder. 

2. gebiedende wijs van blunderen
   

   • Blunder! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blunderen
   

   • Blunder je?