veroveren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
veroveren	veroverend
verovering	veroverd

Uitspraak

• Geluid:  veroveren    (hulp, bestand)
• IPA: /vərovərə(n)/

Woordafbreking

• ver·ove·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘bemachtigen’ voor het eerst aangetroffen in 1526
• afgeleid van over met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
veroveren	veroverde	veroverd
zwak -d	volledig

Werkwoord

veroveren

1. (militair) een gebied door een militaire operatie in zijn macht nemen

   • Op aanklacht van de aanwezigheid van massavernietigingswapens veroverden de Verenigde Staten Irak. 

Hyponiemen

• landjeveroveren, landveroveren, terugveroveren

Afgeleide begrippen

• heroveraar, heroveren, herovering, veroveraar, verovering, veroverzucht

Vertalingen

    1. een gebied door een militaire operatie in zijn macht nemen   

Duits: erobern (de) Engels: conquer (en) Fins: vallata (fi), valloittaa (fi), voittaa (fi) Frans: conquérir (fr) Hebreeuws: לנצח (he) (lenatzeakh) Italiaans: conquistare (it), sconfiggere (it)

Nahuatl: tepeua (nah), tequiua (nah) Nederlands: veroveren (nl) Roemeens: cuceri (ro), învinge (ro) Russisch: побеждать (ru) (pobezhdát’), завоевать (ru) (zavoevát’) Spaans: conquistar (es) Tsjechisch: dobýt (cs)

Gangbaarheid

• Het woord veroveren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "veroveren" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.