verwijten

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  verwijten    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ver·wij·ten

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van wijten met het voorvoegsel ver-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
verwijten	verweet	verweten
klasse 1	volledig

Werkwoord

verwijten

1. ditransitief verantwoordelijk gesteld worden voor een gemaakte fout

   • Hem werd grote arrogantie verweten. 

   ▸ Hij keek me bozig aan en verweet me dat ik alweer met mijn hoofd bij de volgende trail zat, waardoor ik de PCT veel minder intens zou ervaren.

Zelfstandig naamwoord

verwijten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord verwijt

Gangbaarheid

• Het woord verwijten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "verwijten" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.