stotteren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  stotteren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• stot·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘hakkelen’ voor het eerst aangetroffen in 1781
• frequentatief gevormd uit stoten met het achtervoegsel -er

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
stotteren	stotterde	gestotterd
zwak -d	volledig

Werkwoord

stotteren

1. inergatief dezelfde lettergreep een aantal malen herhalend moeilijk uit zijn woorden komen

   • Hij stottert nu alleen nog maar als hij flink zenuwachtig is. 

2. van een verbrandingsmotor dat deze langzaam en onregelmatig loopt

   • Overal waar een stengel riet of een tak uit het water steekt met een blok piepschuim, legt hij het bootje stil terwijl de motor blijft stotteren.  

Vertalingen

    1. dezelfde lettergreep een aantal malen herhalend moeilijk uit zijn woorden komen   

Engels: stutter (en)

Russisch: заикаться (ru)

Gangbaarheid

• Het woord stotteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stotteren" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.